Plaza de Castilla

Wat eeeen hitte!!!

Vandaag besloten Andreas en ik maar eens op ons gemakske van start te gaan en we hesen onszelf dus pas uit bed rond 11u.. Na wat getaffel hier en daar en een frisse douche, besloten we van onze jeugdherberg al met één rugzak richting ons kot te gaan en die daar achter te laten. De eerste keer dat we de sleutel zélf op onze kamerdeur mochten steken voelde echt super goed aan! Het was het begin van een geweldig avontuur dat nog een hele hoop deuren zou openen..

Nadat we ons kot achter ons hadden gelaten namen we de metro richting Plaza de Castilla om van daaruit de bus naar de IKEA te nemen. We hadden namelijk nog enkele spullen nodig voor op ons kot te leggen die we niet automatisch van de kotbaas kregen: donsdeken (voor als het kouder werd), kussen, bureaulamp, dekentje, klok en nog een extra kussentje voor op een stoel.. We hadden gedacht dat de busrit van de Plaza de Castilla tot de IKEA een tiental minuutjes zou duren, maar daar zaten we dan toch verkeerd in.. De rit duurde echt nog vrij lang (als je je dan indenkt dat we al eerst met de metro tot aan de Plaza waren gemoeten en deze lijn onderbroken was vanaf Nuevos Ministerios en dus daar nog eerst een bus moesten nemen tot aan Castilla) en het was over kei drukken 'binnenwegen' en hobbelig.. Op een bepaalde moment raakten we denk ik iets en deed het linkerachter wiel hééél raar, het leek wel alsof de band plat was ofzo, maar de buschauffeur leek zich helemaal niet te storen aan het enge geluid, dus besloten we maar er ons niet te veel van aan te trekken..

"Waw, is dit een éxacte kopie van IKEA Zaventem of wat?!?" - Van zo'n grote keten had je natuurlijk niets anders kunnen verwachten en ik ga dan ook niet hier uit de doeken doen hoe de IKEA eruit zag aangezien elke IKEA er volledig hetzelfde uitziet.. Een ander paar mouwen was het wel toen we aan zo'n soort "self-scanning' kassa kwamen en we daarna moesten betalen en mijn Maestro niet werkte! Bij Andreas was dat hetzelfde probleem, maar die was niét zijn Visa vergeten.. Ik wel dus - slim - . Dus moesten we dan naar een niét self-scanning kassa waar ze élk artikel bijgevolg om de een of andere bizarre reden per artikelnummer moesten intypen, waardoor de rij van mensen aan die kassa me al nors bekeek omdat ik de hele rij ophield.. -beeld je in dat al die tijd iedereen rond mij in het Spaans aan het ratelen was- .. Als dit nog niet tot genoeg frustratie leed, ging ook nog eens het alarm af toen ik de winkel verliet.. Andreas zei al: "Ach, dat zal niets zijn, kom maar door", om dan vervolgens door een (thank God) vrouwelijke security agent achterna gehold te worden.. Deze heeft dan elk artikel gecheckt op mijn bonnetje, waarna ik dan -mede door Andreas IKEA-ervaring - ontdekte dat ik eigenlijk gewoon bij het self-scannen was vergeten de artikels over de magneetstrip te bewegen.. YUIY!
Achja, het zat erop en nu moesten we enkel weer de hele trip terug doen op de hobbelige bus, de metrolijn, overstappen, opnieuw metro.. Maar het was het waard..

Toen we dan weer aankwamen op kot hebben we 3 kotgenoten leren kennen: Eduardo, Walter en Leide (denk ik.. ze was nogal onduidelijk).. Alle drie spraken ze vloeiend Spaans.. En aangezien ze graag sociale klap verkochten was het soms moeilijk te volgen en kwam ik natuurlijk in situaties terecht zoals iedereen wel al eens heeft meegemaakt: Ja-knikken op een open vraag, glimlachen wanneer duidelijk een antwoord verwacht werd.. etc.. "Oh Lordy, we gaan echt nog serieeus wat Spaans mogen bijleren ze mannekes!".. Maar ze waren toch al vriendelijk, vooral Eduardo, die de kamer tegenover mij zit..

Hierna volgde het lastige karwei.. Onze ongelofelijk zware valiezen van punt A naar punt B verhuizen! Na wat gezwoeg op trappen in de metro's en gezweet wanneer we de valies achter ons aan moesten sleuren op de hete trottoirs zijn we dan toch terug veilig aangekomen op onze vaste stek voor de komende 5 maanden! Mooi zo..

Zo dadelijk gaan we dan eens iets zoeken in de buurt om te eten en eventueel al wat boodschappen doen alvorens we ons klaarmaken om naar onze eerste Madrileense party te begeven.. In de buurt van ons kot in de wijk Argüelles in de Orange Club.. We zijn eens benieuwd!

Hasta Luego,

x,

Bram.