Counting down the Days.

Na vanavond zijn er officieel nog 4 dagen te gaan voor ik op het vliegtuig stap. En ookal ben ik helemaal niet aan het stressen - op de occasionele kriebels na - , wacht ik het moment af dat ik de klap in mijn gezicht ga krijgen.
Ik merk wel dat ik veel meer waarde hecht aan de meest banale momenten, zoals 's avonds laat rond de keukentafel zitten met Ward, Roel en mama, maar tegelijk wil ik die momenten ook niet te fel benadrukken, omdat ik dan net mezelf ga drijven naar de paniek van het vertrekken..

Het is zoo'n groot avontuur en ik heb geen idee wat mij te wachten staat, maar één ding is zeker:

IK HEB ER ZIN IN!

En zolang ik die zin in mijn hoofd blijf herhalen, denk ik dat de stress.. althans nog een aantal dagen.. gaat uitblijven!


x,

Bram.