C/ de Donoso Cortés

Waaaaaaaaaaah..
Het was een ON-GE-LO-FELIJK lange dag vandaag! Rond 8uur ging de wekker af en werd ik wakker na een woelige nacht.. Misschien was ik dan toch nerveuzer dan ik zelf had verwacht? Alleszins, er zat een lange dag aan te komen! Here we go:

Nadat we ons beiden hadden gedouchet en ik toch hier en daar kabels en electronische apparaten onder het bed had ge'foempt' uit voorzorg, trokken we de kamerdeur achter ons op zoek naar ontbijt.. We hadden de avond ervoor op onze verkenning van de omgeving in de Calle de Atocha al een 'panaderia' gevonden die onze verwachtingen vollédig overtrof! De croissants waren oooverheerlijk en daar bij een versgeperste 'zumo de naranja'.. dat wisten we ook wel te smaken!
Daarna dumpte ik terwijl ik naar toilet ging mijn gsm in Andreas zijn handen en belde hij Santiago op.. Onze eerste contactpersoon die we via Suzanne hadden vastgekregen.. Om 11uur werden we bij hem verwacht.. We sprongen op de Puerta del Sol op de metro en waren nog geen 10 minuten later al in distrito Moncloa aangekomen.. Een superleuke en verzorgde buurt, waar ook duidelijk politie voldoende aanwezig was.. Dat zorgde toch wel voor een aangenaam veilig gevoel! Het gekke aan heel deze ervaring tot nu toe is dat we ons evengoed in Los Angeles ofzo zouden kunnen wanen, want alles is hier superverzorgd.. Mooie gebouwen, mooi weer.. Helemaal niet wat ik eigenlijk van een Spaanse stad had verwacht..

Het kot van Santiago viel goed mee.. Het was eigenlijk aan appartement dat je deelde met 6 andere mensen.. een kleine living, maar gezellig, 3 badkamertjes en een keuken met wasmachine, vaatwasmachine en alles erop en eraan.. Het énige minpuntje vond ik dat de kamer een iéts te klein venster had.. het was geen onoverkomelijk probleem, maar ik heb toch wel nood aan genoeg licht!
Eens we daar buiten waren, gaven we braaf onze gsm door aan Suzanne's mama, een peruaanse volbloed die uiteraard een vlotte Spaanse tong heeft, en belde ze naar onze tweede contactpersoon.. Deze hadden we gevonden op het internet en beweerde ook in Moncloa een aantal kamers te hebben.. Op hem moesten we wel nog wachten tot 8uur 's avonds.. dan moesten we nog maar eens terugbellen voor meer informatie en het adres.. Onze zoektocht kwam dus even op een doodlopend straatje uit.. *Bram sloeg een beetje in paniek*
...
Dan gingen we maar, op Suzanne's voorstel, naar de Universidad Complutense, waar zij studeert, om langs de weg de anuncios te bekijken en eventueel op te bellen.. Het werd ondertussen bloedheet op het Madrileense asfalt, maar onze missie zat er nog lang niet op, dus gingen we verder.. Na een kleine omweg en toch een vrij lange wandeling troffen we eindelijk de universiteitsweg aan waar alle anuncios ophingen.. "Bah, kéi veel anuncios solo pare chicas!!"
Uiteindelijk hebben we toch enkelen kunnen bereiken, waar we vaak een 'no' kregen omdat we maar voor 5 maanden kwamen.. Toch waren enkele Madrilenen ons toch goedgezind en hadden we nog 2 andere koten kunnen vinden die we -ook tegen de avond- konden gaan bekijken..

Aangezien Suzanne en haar moeder een afspraak hadden om te gaan lunchen, besloten Andreas en ik naar de Principe Pio te gaan.. Een plaats in het Westen van Madrid waar heel wat bussen vertrokken (onder andere diegene die we moesten nemen naar onze unief) en waar een HUGE shopping center was.. opnieuw zeer L.A.-style! Ik beschouw het als mijn nieuwe walhalla, aangezien er echt ongelofelijk veel leuke winkels zijn! Daar hebben we dan eerst iets gegeten en dan hebben we eens de bus naar onze campus genomen.. en 35 korte minuten later stonden we voor een gesloten campus! Dus hebben we onszelf maar op een tour del campus getrakteerd en ontdekt dat het er nog beter uitzag dan we ons hadden ingebeeld.. Tennisvelden, zwembaden, fitness, voetbalveld en een prachtig inkom.. Alles kei mooi..

Dan maar teruggekeerd naar Principe Pio.. en met de metro naar Arguëlles gegaan, want daar was onze volgende afspraak.. Suzanne en haar moeder zouden ons normaal vergezellen, maar aangezien ze naar de IKEA waren gegaan, waren ze iets te laat en zijn we dus maar met ons beste Spaans maar naar boven gegaan.. om dan daar een kei zielig oud ventje aan te treffen, die half kreupel toch zijn best deed ons de kamers te tonen.. Deze hebben we echter vrij snel afgeschreven.. ze waren zéker niet verkeerd, maar iets zat niet 'juist'.. Misschien was het wel de aanwezigheid van het oude ventje? Who knows??
Op naar de volgende dan maar.. Dit bevond zich dicht bij het metro station van de Gran Via.. in de wijk Chueca.. Oftewel: 'homo'.. blijkbaar een wijk waar het homo-volk nogal dichtbevolkt is.. het gebouw had een impressionante inkom, zoals wel meerdere gebouwen hier in Madrid blijkbaar.. en een ongelofelijk vriendelijke man verwelkomde ons in het appartement.. Ook een zevental mensen hadden daar een kamer, gok ik.. De kamers waren echt wel super.. GROTE ramen, met lange gordijnen, een balkonnetje, en openklapbare houten vouwdeurtjes.. en erg ruim! Dit stond ons echt wel aan, ik denk mij vooral.. maar de wijk was iets minder 'veilig' , leek ons.. Maar het werd nog wikken en wegen dus.. Santiago's appartement viel ook reuzegoed mee (op het kleinere raam na dan toch)..
Dan besloten we maar eens te checken hoelang de metro rit tot aan Principe Pio zou zijn (aangezien daar onze bus 's morgens zou vertrekken telkens), aangezien we daar toch langsmoesten om onze overstap te nemen richting het appartement dat we om 8uur terug moesten bellen.. Bleek het nu dus dat Moncloa precies een soort lokmiddel was ofzo, want het lag véél noordelijker dan verwacht en met de metro was het al bijna 20minuten reizen.. Eens aangekomen in de Calle de Jose Calvo werden we gewoonweg overvallen door de buurt.. We hadden echt zo'n "WTF-moment".. en nee, niet in de goede zin.. Het gebouw waar we moesten zijn zag er echt kéi schraal uit.. "Achja, we zijn toch helemaal tot hier gekomen.." (ge moet denken dat het ondertussen als 20u45 was) .. Eens boven op het appartement was er een tweede "WTF-moment".. dit keer wél in de goede zin.. We konden bijna niet geloven dat dit de binnenkant van die buitenkant was..SUPER mooi, pàs vernieuwd.. ze waren zelfs nog bezig.. maar er waren veel addertjes.. bijna enkel kamers per twee.. die dan eigenlijk voor met twee niet ZO supergroot waren..

Achja.. we hadden dus twéé goede resultaten: de erg betrouwbare en vriendelijk Santiago had ons beloofd de koten te houden tot en met vanavond.. en dan het kot in de chueca buurt..met de grote ramen.. Na heel wat wikken en wegen is toch gebleken dat Santiago het beste te bieden had: mooie buurt, metrohalte aan ons kot, Principe Pio één halte verwijderd, etc..

Na een lange en vermoeiende dag kwamen we dan tegen 21u45 terug aan op de Gran Via en zochten we nog iets te eten.. We hadden echter niet zoveel honger aangezien we al een ganse dag kéi veel water hadden zitten drinken.. Het water in flesjes is hier écht cheap.. En zijn we in de Rodilla iets gaan eten.. En een klein uurtje later waren we terug in onze jeugdherberg..
Voldaan en gelukkig.

Madrid is tot nu toe echt één grote verrassing geweest.. Goedkoper dan verwacht, véééél mooier dan verwacht.. Echt super.. Een aanrader echt..


Hasta Luego!

x,

Bram

Puerta Del Sol

Zoals beloofd.. Een mini-verslagje van de eerste dag in Madrid.

Rond half vijf landde ons vliegtuig in Aeropuerto Barajas de Madrid en de warmte overviel ons al meteen. We verwachtten ons eraan dat het nog een tijdje zwoegen en zweten zou zijn met onze valiezen alvorens te arriveren aan onze jeugdherberg.

Voor we de metro zouden pakken van aan het vliegveld wilden we toch ons eerst even informeren naar de voordeligste tarieven en met een klein hartje en ons best Spaans trokken we dan ook richting de infobalie. "Yes, de eerste Spanjaard die we spreken, spreekt al vlot Engels".. want het Spaans van onze zomercursus leek op die moment toch wel erg ver weg.. Het bleek dat we voor een maandabonnement toch een 15-tal dagen zouden moeten wachten, dus namen we maar een tien-beurten kaart.
Net als het vliegveld van Madrid was de bijbehorende metrolijn ongelofelijk modern.. voor mij leek het nog allesbehalve erop dat we in een vreemd land waren, want ik snapte de metrolijn hier beter dan die in Antwerpen!! Alles werd honderd-en-één keer met pijltjes aangegeven, een zwoele Spaanse madammenstem kondigde elke halte keurig aan.. Ideaal.. alles verliep van een leien dakje.. Twee overstappen .. hier en daar wat gesleur met de loodzware erasmusvaliezen en véél Spaanse zon later kwamen we dan aan op een pleintje vlak aan onze jeugdherberg.. In de Calle de Luis Velez Guevara.. En de jeugdherberg had dan ook de gepaste naam: Luis Velez! .. Een vernieuwde lift in een stalen kooi bracht ons tot op de 3e verdieping waar een receptionist-à-l'improvise ons incheckte.. Alles in het Spaans -Jawel- en dat verliep nog vrij vlot.. We hebben zelf een upgrade gekregen, die we afsloegen toen hij 10euro per nacht duurder leek, maar voor de Spanjaard was het geen probleem.. We hebben de kamer toch gekregen: Aire Acondicionado en Baño Privado! Olé!..
Eens op ons kamertje stuurden we Suzanne een bericht, die al enkele dagen voor ons was aangekomen en ondertussen al een prachtig kot had gevonden, en spraken we met haar af op de Puerta Del Sol.. alles verliep zo vlot met de Metro dat we ons zo goed als meteen thuisvoelden! Ze stelde voor samen met haar moeder en ons ergens te gaan eten waar je voor 9,95EUR all you can eat kon doen.. Daar hebben Andreas en ik dan onze pensen goed volgespeeld aangezien we op sterven na dood waren.. Salades, groenten, pasta, pizza.. alles én één drankje was inbegrepen! Is Madrid awsome or what?!

Nu zijn we dan terug aangekomen op onze kamer en gaan we toch al eens sites afschuimen om morgen onze missie te beginnen: een goed kot vinden! Met de tips and trics die Suzanne ons onder de riem heeft gestoken zullen we dan vanaf morgen aan ons grote avontuur beginnen!

Wordt vervolgd,

x

Bram.

Caliente!

Goed aangekomen!! Jeugdherberg is echt kéi goed.. Mooie kamer voor twee met eigen badkamer en alles erop en eraan.. Geen eten weliswaar.. Andreas en ik zijn uitgehongerd, dus een vervolg komt er nog aan vanavond laat misschien!

x

Counting down the Days.

Na vanavond zijn er officieel nog 4 dagen te gaan voor ik op het vliegtuig stap. En ookal ben ik helemaal niet aan het stressen - op de occasionele kriebels na - , wacht ik het moment af dat ik de klap in mijn gezicht ga krijgen.
Ik merk wel dat ik veel meer waarde hecht aan de meest banale momenten, zoals 's avonds laat rond de keukentafel zitten met Ward, Roel en mama, maar tegelijk wil ik die momenten ook niet te fel benadrukken, omdat ik dan net mezelf ga drijven naar de paniek van het vertrekken..

Het is zoo'n groot avontuur en ik heb geen idee wat mij te wachten staat, maar één ding is zeker:

IK HEB ER ZIN IN!

En zolang ik die zin in mijn hoofd blijf herhalen, denk ik dat de stress.. althans nog een aantal dagen.. gaat uitblijven!


x,

Bram.